ПСАЛТЫР 142:4-7

⁴і засмуціўся ўва мне дух мой, зьнямела ўва мне сэрца маё.

⁵Прыгадваю дні мінулыя, думаю пра ўсе дзеі Твае, разважаю пра дзеі рук Тваіх,

⁶працягваю да Цябе рукі мае; душа мая - да Цябе, як перасохлая зямля.

⁷Хутчэй пачуй мяне, Госпадзе: дух мой зьнемагае; не хавай аблічча Твайго ад мяне, каб я не спадобіўся тым, што ў магілу ідуць.