20Ты ведаеш паганьбеньне маё, сорам мой і агуду маю; ворагі мае ўсе прад Табою.
21Маё сэрца зламала агуда, і я зьнямогся; чакаў спагады, але няма яе - і спагадцаў, ды не знаходжу.
22І далі мне за ежу жоўць, і ў смазе маёй воцатам напаілі мяне.
23Няхай стане трапеза іхняя сеткаю ім, і мірнае застольле іхняе - пасткаю;
24няхай запамрочацца іхнія вочы, каб ім ня бачыць, і сьцёгны расслабі ім назаўсёды;
25вылі на іх лютасьць Тваю, і полымя гневу Твайго хай абдыме іх;
26селішча іхняе няхай запусьцее, і ў палатках іхніх хай ніхто ня жыве,
27бо, каго Ты забіў, яны яшчэ перасьледуюць, і пакуты Табою параненых памнажаюць.