10каб застаўся хто жыць назаўсёды і ня ўбачыў магілы.
11Кожны бачыць, што і мудрыя паміраюць, як і невукі і бязглуздыя гінуць, пакідаюць маёмасьць сваю іншым.
12У думках у іх, што хаты іхнія вечныя, і што харомы іхнія з роду да роду, і землі свае яны называюць сваімі імёнамі.
13Ды не застанецца ў пашане чалавек, падобна жывёле, якая гіне.