10 каб застаўся хто жыць назаўсёды і ня ўбачыў магілы.
11 Кожны бачыць, што і мудрыя паміраюць, як і невукі і бязглуздыя гінуць, пакідаюць маёмасьць сваю іншым.
12 У думках у іх, што хаты іхнія вечныя, і што харомы іхнія з роду да роду, і землі свае яны называюць сваімі імёнамі.
13 Ды не застанецца ў пашане чалавек, падобна жывёле, якая гіне.
