ПСАЛТЫР 38:7-14

⁷Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід; і марны клопат яго, зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.

⁸І сёньня чаго мне чакаць, Госпадзе? надзея мая на Цябе.

⁹Ад усіх беззаконьняў маіх вызвалілі мяне, не аддавай мяне на паглум неразумным.

¹⁰Я зрабіўся нямы, не растульваю вуснаў маіх, бо Ты ўчыніў гэта.

¹¹Ухілі ад мяне ўразы Твае; я зьнікаю ад удару пагібельнай рукі Тваёй.

¹²Калі Ты дакорамі будзеш караць чалавека за злачынствы, рассыплецца, як ад молі, прывабнасьць ягоная. Так кожны чалавек - марны.

¹³Пачуй, Госпадзе, малітву маю, і выслухай енкі мае, ня будзь бязуважны да сьлёз маіх, бо вандроўнік я ў Цябе і прыхадзень, як бацькі мае ўсе.

¹⁴Адступі ад мяне, каб я мог умацавацца, перш чым адыду і ня будзе мяне.