ПСАЛТЫР 37:9-18

⁹Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.

¹⁰Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

¹¹Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.

¹²Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.

¹³Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;

¹⁴а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;

¹⁵і стаў я, як чалавек, што ня чуе і ня мае ў вуснах сваіх адказу,

¹⁶бо на Цябе, Госпадзе, спадзяюся я; Ты пачуеш, Госпадзе, Божа мой.

¹⁷І сказаў я: няхай не падымуцца нада мною мае ворагі; калі дрыжыць нага мая, хай ня ўзносяцца яны нада мною.

¹⁸Я да ўпадку гатовы, і скруха мая заўжды перада мною.