โยบ 4

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

¹​แล​้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า

²“ถ้าจะลองพูดสักคำ ท่านจะทนไหวไหม ถึงกระนั้นใครจะอดพูดได้

³​ดู​​เถิด​ ท่านได้แนะนำคนมามากมายแล้ว และท่านได้เสริมมือที่อ่อนเปลี้ยให้​มี​​กำลัง​

⁴ถ้อยคำของท่านหนุนใจคนที่กำลังสะดุด และท่านได้ทำเข่าที่อ่อนเปลี้ยให้​มั่นคง​

⁵​แต่​​บัดนี้​มาถึงท่านแล้ว และท่านก็​ท้อใจ​ มันแตะต้องท่านเข้า และท่านก็​ลำบากใจ​

⁶ความยำเกรงของท่าน ความมั่นใจของท่าน ความหวังของท่าน และการประพฤติ​ดี​รอบคอบของท่านอยู่​ที่​ไหนเล่า

⁷ข้าขอร้องให้ท่านจำไว้​หน​่อยเถิดว่า ​ผู้​​ที่​​ไร้​ความผิดเคยพินาศหรือ หรือคนเที่ยงธรรมถูกตัดออกที่​ไหน​

⁸​ตามที่​ข้าได้​เห็น​ บรรดาผู้​ที่​ไถความชั่วช้า และหว่านความชั่วร้าย ​ก็ได้​​เก​ี่ยวอย่างนั้น

⁹เขาพินาศด้วยลมหายใจของพระเจ้า และเขาต้องสิ้นไปด้วยลมแห่งพระนาสิกของพระองค์

¹⁰เสียงคำรามของสิงโต และเสียงของสิงโตดุ​ร้าย​ และฟันของสิงโตหนุ่มก็หักเสียแล้ว

¹¹​สิ​งโตแก่พินาศเพราะขาดเหยื่อ และลูกของสิงโตที่​แข​็งแรงก็กระจัดกระจายไป

¹²​มี​คำหนึ่งมาถึงข้าอย่างเงียบๆ ​หู​ของข้าได้ยินเสียงกระซิบคำนั้น

¹³ท่ามกลางความคิดจากนิ​มิ​ตกลางคืนเมื่อคนหลับสนิท

¹⁴ความครั่​นคร​้ามมาเหนือข้าและตัวสั่น ซึ่งกระทำให้กระดูกทั้งสิ้นของข้าสั่นสะเทือน

¹⁵​มี​วิญญาณองค์​หน​ึ่งผ่านหน้าของข้า ขนที่เนื้อของข้าลุกชัน

¹⁶​องค์​นั้นนิ่งอยู่ ​แต่​ข้าพิ​เคราะห์​​รู​ปร่างขององค์นั้นไม่​ได้​ ​มี​สัณฐานอย่างหนึ่งข้างหน้าตาของข้า เงียบอยู่ ​แล​้วข้าได้ยินเสียงหนึ่งว่า

¹⁷‘​มนุษย์​​ที่​อ่อนแอจะชอบธรรมยิ่งกว่าพระเจ้าได้​หรือ​ ​มนุษย์​จะบริ​สุทธิ​์ยิ่งกว่าผู้ทรงสร้างเขาได้​หรือ​

¹⁸​ดู​​เถิด​ ​แม้​​ผู้รับใช้​ของพระองค์​พระองค์​​ก็​​ไม่​ทรงวางพระทัย และทูตสวรรค์ของพระองค์​พระองค์​ทรงกล่าวโทษที่เขาโง่

¹⁹​ผู้​​ที่​อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด รากฐานของเขาอยู่ในผงคลี​ดิน​ ​ผู้​​ถู​กขยี้เหมือนอย่างตัวมอด

²⁰เขาถูกทำลายระหว่างเวลาเช้าและเย็น เขาพินาศไปเป็นนิตย์โดยไม่​มี​​ผู้​ใดสนใจ

²¹สง่าราศีซึ่งอยู่ภายในเขาจะหายไปมิ​ใช่​​หรือ​ เขาจะตายด้วยปราศจากปัญญา’”