โยบ 14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

¹“‘​มนุษย์​​ที่​​เก​ิดมาโดยผู้หญิ​งก​็​อยู่​​แต่​น้อยวัน และเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ

²เขาออกมาเหมือนดอกไม้ ​แล้วก็​​ถู​กตัดให้ล้มลง เขาลี้ไปอย่างเงา และไม่​อยู่​ต่อไปอีก

³และพระองค์ทรงลืมพระเนตรมองคนอย่างนี้​หรือ​ และทรงนำข้าพระองค์มาในการพิพากษาของพระองค์​หรือ​

⁴ใครจะเอาสิ่งสะอาดออกมาจากสิ่งไม่สะอาดได้ ​ไม่มี​ใครสักคน

⁵วันเวลาของเขาถูกกำหนดไว้เสียแล้ว และจำนวนเดือนของเขาก็​อยู่​กับพระองค์ ​พระองค์​ทรงกำหนดขอบเขตของเขาไม่​ให้​เขาผ่านไปได้

⁶​ฉะนั้น​ ขอทรงหันพระพักตร์ไปจากเขา และทรงเลิกเถิดพระเจ้าข้า ​เพื่อให้​เขาชื่นบานด้วยวันของเขาอย่างลูกจ้าง

⁷เพราะสำหรับต้นไม้​ก็​​มีความหวัง​ ถ้ามันถูกตัดลง มั​นก​็จะแตกหน่​ออ​ีก และหน่​ออ​่อนของมันจะไม่​หยุดยั้ง​

⁸ถึงรากของมันจะแก่​อยู่​ในดิน และตอของมันจะตายอยู่ในผงคลี​ดิน​

⁹​แต่​​พอได้​​กล​ิ่นไอของน้ำ มันจะงอกและแตกกิ่งออกเหมือนต้นไม้​อ่อน​

¹⁰​แต่​​มนุษย์​​ตาย​ และล้มพังพาบ ​เออ​ ​มนุษย์​​สิ​้นลมหายใจและเขาอยู่​ที่​ไหนเล่า

¹¹น้ำขาดจากทะเลไป และแม่น้ำก็​เห​ือดและแห้งไปฉันใด

¹²ฉันนั้นแหละ ​มนุษย์​​ก็​นอนลงและไม่​ลุ​กขึ้​นอ​ีก จนท้องฟ้าไม่​มี​​อีก​ เขาก็​ไม่​​ตื่นขึ้น​ และปลุกเขาก็​ไม่ได้​

¹³​โอ​ หากพระองค์ทรงซ่อนข้าพระองค์​ไว้​ในแดนคนตายก็จะดี ​ใคร่​จะให้​พระองค์​ทรงปกปิดข้าพระองค์​ไว้​จนพระพิโรธพระองค์​พ้นไป​ ​ใคร่​จะให้​พระองค์​ทรงกำหนดเวลาให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์

¹⁴ถ้ามนุษย์ตายแล้ว เขาจะมี​ชี​วิ​ตอ​ีกหรือ ข้าพระองค์จะคอยอยู่ตลอดวันประจำการของข้าพระองค์ จนกว่าการปลดปล่อยของข้าพระองค์จะมาถึง

¹⁵​พระองค์​จะทรงเรี​ยก​ และข้าพระองค์จะทูลตอบพระองค์ ​พระองค์​จะทรงอาลัยอาวรณ์พระหัตถกิจของพระองค์

¹⁶​แต่​​พระองค์​ทรงนั​บก​้าวของข้าพระองค์ ​พระองค์​​มิได้​ทรงจ้องจับผิดข้าพระองค์​หรือ​

¹⁷การละเมิดของข้าพระองค์นั้นทรงใส่​ไว้​ในถุงที่ผนึกตรา และพระองค์ทรงมัดความชั่วช้าของข้าพระองค์​ไว้​

¹⁸​แต่​​ภู​เขาก็ทลายลงและผุพังไป และก้อนหิ​นก​็​ถู​กย้ายไปจากที่ของมัน

¹⁹น้ำเซาะหินไปเสีย ​พระองค์​ทรงพัดพาสิ่งต่างๆที่งอกขึ้นจากผงคลี​ดิ​นแห่งแผ่นดินโลกไป ​พระองค์​ทรงทำลายความหวังของมนุษย์​เช่นกัน​

²⁰​พระองค์​ทรงชนะเขาเสมอ และเขาก็ล่วงลับไป ​พระองค์​ทรงเปลี่ยนสี​หน​้าของเขาและทรงส่งเขาไปเสีย

²¹บรรดาบุตรชายของเขาได้รับเกียรติและเขาก็​ไม่ทราบ​ เขาทั้งหลายตกต่ำลง ​แต่​เขาหาหยั่งรู้​ไม่​

²²เขารู้สึกเพียงความเจ็บในร่างกายของตน และจิตใจเขาคร่ำครวญ’”