1خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.
2فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.
3وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.
4در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.
5گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.
6آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
7و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.
8پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.
9زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.
10آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.
11زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.
12و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.
13آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
14ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.
15پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
16زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.
17احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.
18جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.
19آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
20کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.
21پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
22و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.
23آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.
24اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.
25او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.
26به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.
27سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.
28آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
29طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.
30پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.
31پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
32و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.
33او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.
34و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.
35بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.
36و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.
37و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.
38و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.
39و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.
40ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.
41اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.
42صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.
43کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.
