1برای سالار مغنیان بر لاتهلک. مزمور و سرود آساف تو را حمد می‌گوییم! ای خدا تو راحمد می‌گوییم! زیرا نام تو نزدیک است و مردم کارهای عجیب تو را ذکر می‌کنند.
2هنگامی که به زمان معین برسم براستی داوری خواهم کرد.
3زمین و جمیع ساکنانش گداخته شده‌اند. من ارکان آن را برقرار نموده‌ام، سلاه.
4متکبران را گفتم: «فخر مکنید!» و به شریران که «شاخ خود را میفرازید.
5شاخهای خود را به بلندی میفرازید. و با گردن کشی سخنان تکبرآمیز مگویید.»
6زیرا نه از مشرق و نه از مغرب، و نه ازجنوب سرافرازی می‌آید.
7لیکن خدا، داور است. این را به زیر می‌اندازدو آن را سرافراز می‌نماید.
8زیرا در دست خداوند کاسه‌ای است و باده آن پرجوش. ازشراب ممزوج پر است که از آن می‌ریزد. و امادردهایش را جمیع شریران جهان افشرده، خواهند نوشید.
9و اما من، تا به ابد ذکر خواهم کرد و برای خدای یعقوب ترنم خواهم نمود.
10جمیع شاخهای شریران را خواهم برید و اماشاخهای صالحین برافراشته خواهد شد.
