1آنکه در ستر حضرت اعلی نشسته است، زیر سایه قادرمطلق ساکن خواهد بود.
2درباره خداوند می‌گویم که او ملجاو قلعه من است و خدای من که بر او توکل دارم.
3زیرا که او تو را از دام صیاد خواهد رهانید و ازوبای خبیث.
4به پرهای خود تو را خواهدپوشانید و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت. راستی او تو را مجن و سپر خواهد بود.
5از خوفی درشب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روزمی پرد.
6و نه از وبایی که در تاریکی می‌خرامد ونه از طاعونی که وقت ظهر فساد می‌کند.
7هزارنفر به‌جانب تو خواهند افتاد و ده هزار به‌دست راست تو. لیکن نزد تو نخواهد رسید.
8فقط به چشمان خود خواهی نگریست و پاداش شریران را خواهی دید.
9زیرا گفتی تو‌ای خداوندملجای من هستی و حضرت اعلی را ماوای خویش گردانیده‌ای.
10هیچ بدی بر تو واقع نخواهد شد و بلایی نزد خیمه تو نخواهد رسید.
11زیرا که فرشتگان خود را درباره تو امر خواهدفرمود تا در تمامی راههایت تو را حفظ نمایند.
12تو را بر دستهای خود برخواهند داشت، مباداپای خود را به سنگ بزنی.
13بر شیر و افعی پای خواهی نهاد؛ شیربچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.
14«چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من عارف است او راسرافراز خواهم ساخت.
15چون مرا خواند او رااجابت خواهم کرد. من در تنگی با او خواهم بود واو را نجات داده، معزز خواهم ساخت.
16به طول ایام او را سیر می‌گردانم و نجات خویش را بدونشان خواهم داد.»
