1سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. *ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟»
2اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.
3او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.
4اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.
5خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.
6آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.
7خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.
8خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.
