ПСАЛТЫР 37:7-22

⁷Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;

⁸бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.

⁹Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.

¹⁰Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

¹¹Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.

¹²Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.

¹³Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;

¹⁴а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;

¹⁵і стаў я, як чалавек, што ня чуе і ня мае ў вуснах сваіх адказу,

¹⁶бо на Цябе, Госпадзе, спадзяюся я; Ты пачуеш, Госпадзе, Божа мой.

¹⁷І сказаў я: няхай не падымуцца нада мною мае ворагі; калі дрыжыць нага мая, хай ня ўзносяцца яны нада мною.

¹⁸Я да ўпадку гатовы, і скруха мая заўжды перада мною.

¹⁹Беззаконьне сваё я ўсьведамляю; і ўбольваюся ў грэху маім.

²⁰А мае ворагі жывуць і мацуюцца, і памнажаюцца тыя, што ненавідзяць мяне, невінаватага;

²¹і тыя, што плацяць мне злом за дабро, ваююць супроць мяне, бо я за добрым іду.

²²Не пакінь мяне, Госпадзе Божа мой! не адыходзь ад мяне;