ПСАЛТЫР 37:7-15

⁷Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;

⁸бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.

⁹Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.

¹⁰Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

¹¹Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.

¹²Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.

¹³Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;

¹⁴а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;

¹⁵і стаў я, як чалавек, што ня чуе і ня мае ў вуснах сваіх адказу,