ПСАЛТЫР 34:14-19

¹⁴Я рабіў, быццам сябру, як брату майму; я хадзіў смутны, панурыўшы голаў, як бы аплакваючы маці.

¹⁵А калі я спатыкаўся, яны радаваліся і зьбіраліся; зьбіраліся агуднікі супроць мяне, ня ведаю завошта, ганілі мяне, і не пераставалі;

¹⁶з крывадушнымі пакепнікамі скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

¹⁷Госпадзе! ці доўга будзеш глядзець на гэта? Адвядзі душу маю ад злачынстваў іхніх, ад ільвоў - самотную душу маю!

¹⁸Я праслаўлю Цябе на сходзе вялікім, сярод процьмы народу ўсхвалю Цябе,

¹⁹каб не збыткавалі зь мяне тыя, што ваявалі супроць мяне несправядліва, і не перамігваліся вачыма тыя, што ненавідзяць мяне бязьвіннага;