GENESIS 4:4-16

⁴Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum: et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus.

⁵Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus.

⁶Dixitque Dominus ad eum: Quare iratus es? et cur concidit facies tua?

⁷nonne si bene egeris, recipies: sin autem male, statim in foribus peccatum aderit? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius.

⁸Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum.

⁹Et ait Dominus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Nescio: num custos fratris mei sum ego?

¹⁰Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra.

¹¹Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.

¹²Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram.

¹³Dixitque Cain ad Dominum: Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear.

¹⁴Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me.

¹⁵Dixitque ei Dominus: Nequaquam ita fiet: sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum.

¹⁶Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden.