MARCUM 11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

¹Et cum appropinquarent Jerosolymæ et Bethaniæ ad montem Olivarum, mittit duos ex discipulis suis,

²et ait illis: Ite in castellum, quod contra vos est, et statim introëuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit: solvite illum, et adducite.

³Et si quis vobis dixerit: Quid facitis? dicite, quia Domino necessarius est: et continuo illum dimittet huc.

⁴Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio: et solvunt eum.

⁵Et quidam de illic stantibus dicebant illis: Quid facitis solventes pullum?

⁶Qui dixerunt eis sicut præceperat illis Jesus, et dimiserunt eis.

⁷Et duxerunt pullum ad Jesum: et imponunt illi vestimenta sua, et sedit super eum.

⁸Multi autem vestimenta sua straverunt in via: alii autem frondes cædebant de arboribus, et sternebant in via.

⁹Et qui præibant, et qui sequebantur, clamabant, dicentes: Hosanna: benedictus qui venit in nomine Domini:

¹⁰benedictum quod venit regnum patris nostri David: hosanna in excelsis.

¹¹Et introivit Jerosolymam in templum: et circumspectis omnibus, cum jam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim.

¹²Et alia die cum exirent a Bethania, esuriit.

¹³Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea: et cum venisset ad eam, nihil invenit præter folia: non enim erat tempus ficorum.

¹⁴Et respondens dixit ei: Jam non amplius in æternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli ejus.

¹⁵Et veniunt in Jerosolymam. Et cum introisset in templum, cœpit ejicere vendentes et ementes in templo: et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit:

¹⁶et non sinebat ut quisquam transferret vas per templum:

¹⁷et docebat, dicens eis: Nonne scriptum est: Quia domus mea, domus orationis vocabitur omnibus gentibus? vos autem fecistis eam speluncam latronum.

¹⁸Quo audito principes sacerdotum et scribæ, quærebant quomodo eum perderent: timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus.

¹⁹Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate.

²⁰Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus.

²¹Et recordatus Petrus, dixit ei: Rabbi, ecce ficus, cui maledixisti, aruit.

²²Et respondens Jesus ait illis: Habete fidem Dei.

²³Amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti: Tollere, et mittere in mare, et non hæsitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit fiat, fiet ei.

²⁴Propterea dico vobis, omnia quæcumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis.

²⁵Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quis habetis adversus aliquem: ut et Pater vester, qui in cælis est, dimittat vobis peccata vestra.

²⁶Quod si vos non dimiseritis: nec Pater vester, qui in cælis est, dimittet vobis peccata vestra.

²⁷Et veniunt rursus Jerosolymam. Et cum ambularet in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et scribæ, et seniores:

²⁸et dicunt ei: In qua potestate hæc facis? et quis dedit tibi hanc potestatem ut ista facias?

²⁹Jesus autem respondens, ait illis: Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi: et dicam vobis in qua potestate hæc faciam.

³⁰Baptismus Joannis, de cælo erat, an ex hominibus? Respondete mihi.

³¹At illi cogitabant secum, dicentes: Si dixerimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidistis ei?

³²Si dixerimus: Ex hominibus, timemus populum: omnes enim habebant Joannem quia vere propheta esset.

³³Et respondentes dicunt Jesu: Nescimus. Et respondens Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate hæc faciam.