1“Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu, Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?
2Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,
3Miras olarak bana boş aylar verildi, Payıma sıkıntılı geceler düştü.
4Yatarken, ‘Ne zaman kalkacağım’ diye düşünüyorum, Ama gece uzadıkça uzuyor, Gün doğana dek dönüp duruyorum.
5Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.
6“Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, Umutsuz tükenmekte.
7Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.
8Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacağım.
9Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi, Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.
10Bir daha evine dönmez, Bulunduğu yer artık onu tanımaz.
11“Bu yüzden sessiz kalmayacak, İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; Canımın acısıyla yakınacağım.
12Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, Başıma bekçi koydun?
13Yatağım beni rahatlatır, Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,
14Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.
15Öyle ki, boğulmayı, Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.
16Yaşamımdan tiksiniyor, Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.
17“İnsan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasın,
18Her sabah onu yoklayasın, Her an onu sınayasın?
19Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?
20Günah işledimse, ne yaptım sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?
21Niçin isyanımı bağışlamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakında toprağa gireceğim, Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.”
