Pend-nesihetler 7:5-17

⁵Shundaq qilsang, ular séni yat xotundin yiraqlashturidu, Aghzidin siliq söz chiqidighan yochun ayaldin néri qilidu.

⁶Bir qétim öyning dérize köznekliridin tashqirigha qarighinimda,

⁷Birnechche yash, sadda yigitlerni kördüm, Ularning ichidin bir eqilsizni körüp qaldim,

⁸U kocha boylap buzuq xotun turushluq doqmushtin ötüp, Andin uning öyi terepke qarap mangdi.

⁹Kechqurun qarangghu chüshkende, Zulmet kéche, ay qarangghusida ishiki aldidin ötti.

¹⁰Mana, öydin bir xotun chiqip uni kütüwaldi; Kiyimi pahishe ayallarningkidek bolup, Niyiti hiyle-mikir idi.

¹¹Aghzi bishem-hayasiz, nahayiti jahil bir xotun, U öyide turmaydu,

¹²Birde mehellide, birde meydanlarda, U kochilardiki her doqmushta paylap yüridu.

¹³Héliqi yash yigitni tartip, uni söyüp, Nomussizlarche uninggha: —

¹⁴«Öyümde «inaqliq qurbanliqi» göshi bar, Men bügün Xudagha qesem qilghan qurbanliqni qildim,

¹⁵Shunga men sizni chaqirghili chiqtim, Didaringizgha telpünüp izdidim. Emdi sizni tépiwaldim!

¹⁶Karwitimgha Misirning keshtilik, yolluq libas yapquchlirini yaptim.

¹⁷Orun-körpilirimge xush puraq murmekki, muetter we qowzaq darchinlarni chachtim.