17Uning yolliri sanga xush puraq tuyulur, Uning barliq teriqiliri séni aram tapquzur.
18U özini tapqan ademge «hayatliq derixi»dur, Uni ching tutqan kishi némidégen bextlik!
19Perwerdigar danaliq bilen yer-zéminni berpa qildi, Hékmet bilen asmanni ornatti.
20Uning bilimi bilen yerning chongqur qatlamliri yérildi, Hemde bulutlardin shebnem chüshti.
21I oghlum! Danaliq bilen bilimni közüngdin chiqarma, Pishqan hékmet we pem-parasetni ching tut.
22Shuning bilen ular jéninggha jan qoshidu, Boynunggha ésilghan ésil marjandek sanga güzellik qoshidu.
23Shu chaghda yolungda aman-ésen mangalaysen, Yolda putlashmaysen.
24Yatqanda héch némidin qorqmaysen, Yétishing bilenla tatliq uxlaysen.
25Béshinggha dehshetlik wehime chüshkende qorqmighin, Rezillerning weyranchiliqidin ghem qilmighin!
26Chünki Perwerdigar séning tayanchingdur, U putungni qapqanlardin néri qilidu.
27Peqet qolungdin kelsila, hajetmenlerdin yaxshiliqni ayimighin.
28Qolum-qoshniliring séningdin ötne sorap kirse, «Qaytip kétip, ete kelgin, ete bérey» — démigin.
29Qoshnanggha ziyankeshlik niyitide bolma, Chünki u sanga ishinip yéningda xatirjem yashaydu.
30Birsi sanga ziyan yetküzmigen bolsa, Uning bilen sewebsiz majiralashma.
31Zulumxor kishige heset qilma, Uning yol-tedbirliridin héchnémini tallima.