1Імя добрае лепш за масьць дарагую, а дзень сьмерці - за дзень нараджэньня.
2Лепей хадзіць у дом жалобы па мёртвым, чым у харомы банкету; бо такі ёсьць канец усякаму чалавеку, і жывы бярэ гэта да сэрца свайго.
3Смутак лепшы за сьмех; бо пры скрусе аблічча сэрца робіцца лепшым.
4Сэрцы мудрых - у доме плачу а сэрцы бязглуздых - у доме вясёлым.
5Лепей слухаць дакоры ад мудрага, чым слухаць пахвалы ад неразумных;
6бо сьмех неразумных ёсьць тое, што й трэск сухога ядлоўцу пад горшчыкам. І гэта - марнасьць!
7Уціскаючы іншых, разумны дурнее, і хабар сэрца псуе.
8Канец працы лепшы за пачатак яе; цярплівы лепшы за пыхлівага.
9Не сьпяшайся да гневу духам тваім, бо гняздуецца гнеў у сэрцы бязглуздых.
10Не кажы: «чаму гэта колісь было лепей, чым сёньня?» - не зь вялікага розуму ты папытаўся пра гэта.
11Добрая мудрасьць - як і добрая спадчына, асабліва ж бо тым, што сонца бачаць:
12бо пад шатамі мудрасьці, як пад шатамі срэбра; а перавага пазнаньня ў тым, што мудрасьць жыцьцё зьберагае таму, хто яе мае.
13Прыгледзься да дзеяў Божых: хто можа выправіць тое, што Ён зрабіў крывым.
14У добрыя дні карыстайся з дабротаў, а ў ліхія дні разважай: і тое і іншае стварыў Бог, каб ня мог чалавек нічога сказаць пасьля сябе.
15Нагледзеўся я ў дні марноты сваёй усялякага ўдосыць: справядлівы гіне ў сваёй справядлівасьці; бязбожны доўга жыве ў бязбожнасьці сваёй.
16Ня будзь лішне строгі, і не выстаўляйся залішне мудрым; навошта табе нішчыць сябе?
17Не ўпадай у грахі і ня будзь шалёны; навошта табе паміраць заўчасна?
18Добра, калі трымацьмешся толькі аднога і не адымеш рукі ад другога; бо хто богабаязны, той пазьбегне ўсяго благога.
19Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе.
20Няма чалавека справядлівага на зямлі, які рабіў бы дабро і не грашыў;
21таму не на ўсякае сказанае слова зважай, каб не пачуць табе, як твой раб цябе ганіць.
22Бо многа выпадкаў ведае сэрца тваё, калі сам ты ганіў іншых.
23Я ўсё гэта мудрасьцю выпрабаваў; я сказаў: «буду я мудры»; але мудрасьць далёка ад мяне.
24Далёка тое, што ёсьць, і глыбока-глыбока: хто дастане яго?
25І паклаў я на сэрца помысел мой, каб дазнацца, дасьледаваць, і знайсьці мудрасьць і розум, і каб ведаць бязбожнасьць дурноты, невуцтва і шаленства.
26І знайшоў я, што горш за сьмерць жанчына, таму што яна - сетка, і сэрца ў яе - пастка, рукі ў яе - кайданы; любасны Богу ўратуецца ад яе, а грэшніка схопіць яна.
27Вось гэта знайшоў я, сказаў Эклезіяст, выпрабоўваючы адно за адным.
28Чаго яшчэ шукала душа мая, і я не знайшоў? Мужчыну аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод іх усіх не знайшоў.
29Толькі гэта знайшоў я, што Бог стварыў чалавека праведнага, а людзі кінуліся ў вымудры ўсякія.
