1Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi, Akılsıza da onur yakışmaz.
2Öteye beriye uçuşan serçe Ve kırlangıç gibi, Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
3Ata kırbaç, eşeğe gem, Akılsızın sırtına da değnek gerek.
4Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme, Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
5Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver, Yoksa kendini bilge sanır.
6Akılsızın eliyle haber gönderen, Kendi ayaklarını kesen biri gibi, Kendine zarar verir.
7Akılsızın ağzında özdeyiş, Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
8Akılsızı onurlandırmak, Taşı sapana bağlamak gibidir.
9Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise, Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
10Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse, Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
11Ahmaklığını tekrarlayan akılsız, Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
12Kendini bilge gören birini tanıyor musun? Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
13Tembel, “Yolda aslan var, Sokaklarda aslan dolaşıyor” der.
14Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi, Tembel de yatağında döner durur.
15Tembel elini sahana daldırır, Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
16Tembel kendini, Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
17Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi, Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
18Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.
20Odun bitince ateş söner, Dedikoducu yok olunca kavga diner.
21Kor için kömür, ateş için odun neyse, Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
22Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.
23Okşayıcı dudaklarla kötü yürek, Sırlanmış toprak kaba benzer.
24Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır, Ama içi hile doludur.
25Güzel sözlerine kanma, Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
26Nefretini hileyle örtse bile, Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
27Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer, Taşı yuvarlayan altında kalır.
28Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder, Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.
