1Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.
2Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.
3Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.
4Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.
5Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.
6Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!
7On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.
8Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;
9O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.
10Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;
11Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;
12Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.
13I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;
14Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:
15Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego.
16Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.
17Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;
18Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;
19Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.
20Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.
21Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;
22Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.
23Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;
24Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.
25Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.
26Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;
27Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.
28Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.
29Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.
30Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich.
31Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.
32Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.
33Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.
34Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;
35I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.
36Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.
37Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.
38Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.
39Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.
40Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.
41Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka;
42Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.
43Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.
44I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;
45Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.
