Lucas 1:48-77

⁴⁸Want Hij ziet op de geringheid neer van zijn dienstmaagd. Zie, van nu af prijzen mij zalig Alle geslachten;

⁴⁹Want de Machtige heeft aan mij grote dingen gedaan: Zijn Naam is heilig!

⁵⁰Zijn barmhartigheid reikt van geslacht tot geslacht Over hen, die Hem vrezen;

⁵¹Hij toont de kracht van zijn arm, En slaat de trotsen van harte uiteen.

⁵²De machtigen haalt Hij neer van de troon, Maar Hij verheft de geringen;

⁵³Behoeftigen overlaadt Hij met gaven, En rijken zendt Hij ledig heen.

⁵⁴Hij heeft Zich over Israël, zijn dienaar, ontfermd; Zijn barmhartigheid indachtig:

⁵⁵Zoals Hij tot onze vaderen sprak: Aan Abraham en zijn zaad voor altijd.

⁵⁶Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar; toen keerde ze terug naar huis.

⁵⁷Zo kwam voor Elisabet de tijd van haar moederschap, en ze baarde een zoon.

⁵⁸Haar buren en familie hoorden, dat de Heer haar grote barmhartigheid had betoond, en ze deelden in haar vreugde.

⁵⁹Op de achtste dag kwam men het kind besnijden, en men wilde het Zakarias noemen, naar de naam van zijn vader.

⁶⁰Maar zijn moeder nam het woord en sprak: Neen, Johannes zal hij heten.

⁶¹Ze zeiden haar: Er is niemand in uw familie, die deze naam heeft.

⁶²Nu gaven ze zijn vader een teken, hoe hij hem wilde noemen.

⁶³Hij vroeg een schrijfbordje, en schreef: Zijn naam is Johannes. Allen waren er over verwonderd.

⁶⁴Maar op hetzelfde ogenblik ging zijn mond en tong los; hij sprak, en zegende God.

⁶⁵Al hun buren werden met ontzag vervuld, en in heel het bergland van Judea werden al deze dingen besproken.

⁶⁶Allen, die het hoorden, dachten er over na, en zeiden: Wat zal er toch worden van dat kind? Waarachtig, de hand des Heren was met hem!

⁶⁷En zijn vader Zakarias, vervuld van den Heiligen Geest, profeteerde en sprak:

⁶⁸Geloofd zij de Heer, Israëls God! Want Hij heeft zijn volk bezocht en verlost,

⁶⁹En ons een hoorn van redding verwekt In het huis van David, zijn dienaar.

⁷⁰Zoals Hij eeuwen geleden beloofd had Door de mond zijner heilige profeten:

⁷¹Om ons redding te brengen van onze vijanden, En uit de hand van al, die ons haten.

⁷²Om Zich te ontfermen over onze vaderen, En zijn heilig Verbond te gedenken,

⁷³De eed, die Hij zwoer, Aan Abraham, onzen vader.

⁷⁴Om ons te vergunnen, om zonder vrees, Uit de hand onzer vijanden verlost,

⁷⁵Hem te dienen, vroom en rechtschapen, Voor zijn aanschijn al onze dagen.

⁷⁶En Gij nu, kleine knaap, Zult profeet van den Allerhoogste worden genoemd; Want ge zult uitgaan voor den Heer, Om zijn wegen te bereiden.

⁷⁷Om zijn volk het heil te doen kennen In de vergiffenis zijner zonden,