48 Want Hij ziet op de geringheid neer van zijn dienstmaagd. Zie, van nu af prijzen mij zalig Alle geslachten;
49 Want de Machtige heeft aan mij grote dingen gedaan: Zijn Naam is heilig!
50 Zijn barmhartigheid reikt van geslacht tot geslacht Over hen, die Hem vrezen;
51 Hij toont de kracht van zijn arm, En slaat de trotsen van harte uiteen.
52 De machtigen haalt Hij neer van de troon, Maar Hij verheft de geringen;
53 Behoeftigen overlaadt Hij met gaven, En rijken zendt Hij ledig heen.
54 Hij heeft Zich over Israël, zijn dienaar, ontfermd; Zijn barmhartigheid indachtig:
55 Zoals Hij tot onze vaderen sprak: Aan Abraham en zijn zaad voor altijd.
56 Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar; toen keerde ze terug naar huis.
57 Zo kwam voor Elisabet de tijd van haar moederschap, en ze baarde een zoon.
58 Haar buren en familie hoorden, dat de Heer haar grote barmhartigheid had betoond, en ze deelden in haar vreugde.
59 Op de achtste dag kwam men het kind besnijden, en men wilde het Zakarias noemen, naar de naam van zijn vader.
60 Maar zijn moeder nam het woord en sprak: Neen, Johannes zal hij heten.
61 Ze zeiden haar: Er is niemand in uw familie, die deze naam heeft.
62 Nu gaven ze zijn vader een teken, hoe hij hem wilde noemen.
63 Hij vroeg een schrijfbordje, en schreef: Zijn naam is Johannes. Allen waren er over verwonderd.
64 Maar op hetzelfde ogenblik ging zijn mond en tong los; hij sprak, en zegende God.
65 Al hun buren werden met ontzag vervuld, en in heel het bergland van Judea werden al deze dingen besproken.
66 Allen, die het hoorden, dachten er over na, en zeiden: Wat zal er toch worden van dat kind? Waarachtig, de hand des Heren was met hem!
67 En zijn vader Zakarias, vervuld van den Heiligen Geest, profeteerde en sprak:
68 Geloofd zij de Heer, Israëls God! Want Hij heeft zijn volk bezocht en verlost,
69 En ons een hoorn van redding verwekt In het huis van David, zijn dienaar.
70 Zoals Hij eeuwen geleden beloofd had Door de mond zijner heilige profeten:
71 Om ons redding te brengen van onze vijanden, En uit de hand van al, die ons haten.
72 Om Zich te ontfermen over onze vaderen, En zijn heilig Verbond te gedenken,
73 De eed, die Hij zwoer, Aan Abraham, onzen vader.
74 Om ons te vergunnen, om zonder vrees, Uit de hand onzer vijanden verlost,
75 Hem te dienen, vroom en rechtschapen, Voor zijn aanschijn al onze dagen.
76 En Gij nu, kleine knaap, Zult profeet van den Allerhoogste worden genoemd; Want ge zult uitgaan voor den Heer, Om zijn wegen te bereiden.
77 Om zijn volk het heil te doen kennen In de vergiffenis zijner zonden,
