24اون وخت حَنّا اونه با دسته دَوَسته اوسه کوده قیافا کاهنِ اعظمِ ورجه.
25موقعی کی شَمعونِ پِطرُس ایسه بو و خودشه گرمه کودن دوبو، بعضییأن اونه بوگفتیدی: «مگر تو از اونه شاگردأن نییی؟» اون انکار بوکوده و بوگفته: «نه! نییم.»
26ایتأ از خادمأنه کاهنِ اعظم اویه ایسه بو. اون از بستگأنه کسی بو کی پِطرُس اونه گوشِ وَوِه بو، بوگفته: «مگر من خودم تره اونه اَمره او باغه میأن نیدم؟»
27پِطرُس بازم انکار بوکوده. هو لحظه ایتأ خروس بخوأنده.
28یهودیأن عیسایه از قیافا ورجه به کاخِ فرمانداره رومی ببردیدی. وخته سحر بو. اوشأن خودشأن وارده کاخ نوبوستیدی تا نجسته نیبید و بتأنید پِسَخَ بوخورید.