24 اون وخت حَنّا اونه با دسته دَوَسته اوسه کوده قیافا کاهنِ اعظمِ ورجه.
25 موقعی کی شَمعونِ پِطرُس ایسه بو و خودشه گرمه کودن دوبو، بعضی‌یأن اونه بوگفتیدی: «مگر تو از اونه شاگردأن نی‌یی؟» اون انکار بوکوده و بوگفته: «نه! نی‌یم.»
26 ایتأ از خادمأنه کاهنِ اعظم اویه ایسه بو. اون از بستگأنه کسی بو کی پِطرُس اونه گوشِ وَوِه بو، بوگفته: «مگر من خودم تره اونه اَمره او باغه میأن نیدم؟»
27 پِطرُس بازم انکار بوکوده. هو لحظه ایتأ خروس بخوأنده.
28 یهودیأن عیسایه از قیافا ورجه به کاخِ فرمانداره رومی ببردیدی. وخته سحر بو. اوشأن خودشأن وارده کاخ نوبوستیدی تا نجسته نیبید و بتأنید پِسَخَ بوخورید.
