ЛУКАША 20:19-34

¹⁹І намышлялі тым часам першасьвятары і кніжнікі, каб накласьці на Яго рукі, але пабаяліся народу, бо зразумелі, што пра іх сказаў Ён гэтую прытчу.

²⁰І сочачы за Ім, падаслалі падступных людзей, якія прыкінуўшыся пабожнымі, падлавілі б Яго на якім-небудзь слове, каб перадаць Яго начальству і ўладзе правіцеля.

²¹І яны спыталіся ў Яго: Настаўнік! мы ведаем, што Ты праўдзіва гаворыш і вучыш, і не зважаеш на аблічча, а праўдзіва шляху Божаму вучыш;

²²ці дазваляецца нам даваць падатак кесару, ці не?

²³А Ён, разгадаўшы злахітрасьць іхную, сказаў ім: што вы Мяне спакушаеце?

²⁴пакажэце Мне дынар: чыя на ім выява і надпіс? Яны адказвалі: кесаравыя.

²⁵Ён ім сказаў: дык аддайце кесару кесаравае, а Божае Богу.

²⁶І не маглі падлавіць Яго ў слове перад людзьмі і, зьдзівіўшыся з адказу Ягонага, замоўклі.

²⁷Тады падыйшлі некаторыя з садукеяў, што адмаўляюць уваскрэсеньне, і спыталіся ў Яго:

²⁸Настаўнік! Майсей напісаў нам, што калі ў каго памрэ брат, які меў жонку, і памрэ бязьдетны, дык брат ягоны павінен узяць ягоную жонку і адрадзіць семя брату свайму.

²⁹Было сем братоў: першы, узяўшы жонку, памёр бязьдзетны;

³⁰узяў тую жонку другі, і той памёр бязьдетны;

³¹узяў яе трэйці, таксама і ўсе сямёра, і памерлі, не пакінуўшы дзяцей;

³²пасьля ўсіх памерла і жонка.

³³Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь іх яна будзе жонкаю? бо сямёра яе мелі за жонку.

³⁴Ісус сказаў ім у адказ: дзеці веку гэтага жэняцца і выходзяць замуж;