Луқа 20:19-34

¹⁹Баш каһинлар вә Тәврат устазлири униң бу тәмсили өзлиригә қаритип ейтқанлиғини билип шу һаман униңға қол селиш йолини издиди; лекин улар халайиқтин қорқушти.

²⁰Шуңа улар униң кәйнидин марап, уни Рим валийисиниң һөкүмранлиғида сораққа тартишқа тапшуруш үчүн бир нәччә адәмләрни сетивелип, соқунуп киришкә әвәтти. Улар сәмимий қияпәткә киривелип, униң сөзидин йочуқ издәп жүрәтти.   

²¹Улар униңға мундақ соал қойди: — Әй устаз, силини дурус сөз қилидиған вә дурус тәлим беридиған, һеч қандақ адәмниң йүз-хатирисини қәтъий қилмайдиған, бәлки Худаниң йолини садиқлиқ билән үгитип келиватқан адәм дәп билимиз.

²²Рим императори Қәйсәргә баҗ-селиқ тапшуруш Тәврат қануниға уйғунму-йоқ?».

²³Амма у уларниң һейлисини көрүп йетип уларға: — Немишкә мени синимақчисиләр?

²⁴Маңа бир күмүч динар көрситиңлар. Буниң үстидики сүрәт вә нам-исим кимниң? — деди. Улар униңға: Қәйсәрниңки, — деди.

²⁵Вә у уларға: — Ундақ болса, Қәйсәрниң һәққини Қәйсәргә, Худаниң һәққини Худаға тапшуруңлар, — деди.   

²⁶Улар халайиқниң алдида униң сөзлиридин уни тутувалғидәк һеч қандақ йочуқ тапалмиди. Улар униң бу җававиға һәйрануһәс болуп, зувани тутулди.

²⁷Вә «өлгәнләр тирилмәйду» дәп инкар қилидиған Садуқийларниң бәзилири униң алдиға келип соал қоюп мундақ деди:  

²⁸— Устаз, Муса пәйғәмбәр Тәвратта бизгә: «Аяли бар, амма пәрсәнд көрмигән киши өлүп кәтсә, өлгүчиниң ака яки иниси тул қалған йәңгисини әмригә елип, қериндиши үчүн нәсил қалдуруши керәк» — дәп язған.  

²⁹Әнди йәттә ака-ука бар еди. Чоңи өйләнгәндин кейин пәрсәнд көрмәй аләмдин өтти.

³⁰Иккинчи қериндиши аялини әмригә елип, пәрсәнд көрмәй аләмдин өтти.

³¹Андин үчинчиси уни алди; шундақ қилип, йәттиси уни әмригә елип пәрсәнд көрмәй өлди.

³²Һәммисидин кейин аялму өлди.

³³Әнди тирилиш күнидә бу аял уларниң қайсисиниңки болар? Чүнки йәттиси уни хотунлуққа алған-дә?!

³⁴Әйса уларға мундақ җавап бәрди: — Бу аләмниң пәрсәндлири өйлиниду, ятлиқ болиду.