1Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,
2як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, -
3дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,
4каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.
5У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае ілізабэта.
6Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.
7У іх ня было дзяцей, бо ілізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.
8Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,
9па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,
10а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, -
11тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,
12і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.
13Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая ілізабета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;
14і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;
15бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;
16і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;
17і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.
18І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.
19Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;
20і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.
21Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.
22А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.
23А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.
24Пасьля гэтых дзён зачала ілізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:
25так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.
26А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,
27да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.
28Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.
29А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.
30І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;
31і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;
32Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;
33і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.
34А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?
35Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;
36вось, і ілізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;
37бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.
38Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адыйшоў ад Яе анёл.
39І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,
40і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала ілізабэту.
41Калі ілізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Елісавета напоўнілася Духам Сьвятым,
42і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!
43І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?
44Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.
45І дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.
46І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,
47і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцу Маім,
48што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,
49бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,
50і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;
51зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;
52скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;
53галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;
54прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;
55як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.
56А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.
57А ілізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.
58І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.
59На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.
60На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.
61І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.
62І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.
63Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.
64І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.
65І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.
66Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.
67І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:
68Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,
69і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,
70як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,
71што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;
72учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,
73прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,
74каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,
75мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.
76А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада - падрыхтаваць шляхі Яму,
77каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,
78праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,
79прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.
80А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.
