52پس بحثه تندی حاکمأنه یهوده میأن به وجود بَمو کی: «اَ مرد چوطو تأنه خو بدنه اَمَره فده تا بوخوریم؟»
53عیسی اوشأنه بوگفته: «آمین، آمین، شمره گم کی تا انسانه پسره بدنه نوخورید و اونه خونه ننوشید، در خودتأن زندگی اَبدی نأریدی.
54هر کی می بدنه بوخوره و می خونه بنوشه، زندگییه اَبدی دأره و من در روزِ آخر اونه ویریزأنم.
55چونکی می بدن خوراکه حقیقی و می خون نوشیدنییه حقیقییه.
56کسی کی می بدنه خوره و می خونه نوشه در من ساکنه به و منم در اون ساکنه بم.
57هوطو کی پئره زنده مره اوسه کوده منم به می پئر زندهیم، اونی کی مره خوره، توسطه من زنده مأنه.
58اَن، نانییه کی از آسمان نازله بوسته، نه مثله اونچی کی شیمی پئرأن بوخوردیدی و به هر حال بمَردیدی؛ بلکی هر کی از اَ نان بوخوره، تا اَبد زنده مأنه.»
59عیسی اَ حرفأنه زمانی بوگفته کی کَفَرناحومه کنیسه میأن تعلیم دَیی.