24وختی مردم بفهمستیدی کی نه عیسی اویه ایسه و نه اونه شاگردأن، او قایقأنه سوارَ بوستیدی و به دونباله عیسی به کَفَرناحوم بوشوییدی.
25وختی اونه او طرفه دریاچه پیدا بوکودید، اونه وَورسهییدی: «ای اوستاد، کِـی اَیه بَمویی؟»
26عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، می دونبال گردیدی نه به دلیله معجزاتی کی بیدهییدی، بلکی بخاطره او نانی کی بوخوردیدی و سئره بوستیدی.
27کار بوکونید امّا نه خوراکه فانیره، برای خوراکی کی تا زندگییه اَبدی باقییه، خوراکی کی انسانه پسر شمره فده. چونکی بر پسره کی خدایه پئر، مُهرِ تأیید بزه.»
28اون وخت از اون وَورسهییدی: «چی بوکونیم تا کارأیی کی خدا خوأیه انجام بدیم؟»
29عیسی در جواب بوگفته: «کاری کی خدا خوأستهیه اَنه کی به او کسی کی اون اوسه کوده ایمأن بأورید.»
30بوگفتیدی: «چی معجزهیی اَمَره نیشأن دیهی تا با اونه دِئن، تره ایمأن بأوریم؟ چی کونی؟
31اَمی پئرأن بیابانه میأنی مَنّایه کی خوراکه آسمانی بو، بوخوردیدی هوطو کی بینیویشته نَهه: ‹اون از آسمان اوشأنه نان فده تا بوخورید.›»
32عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، موسی نبو کی از آسمان او نانه شمره فده، بلکی می پئر بو کی نانه حقیقییه از آسمان شمره فده.
33چونکی خدا نان، کسییه کی از آسمان نازله به و به دنیا حیات بخشه.»
34پس بوگفتیدی: «اَ نانه برای همیشه اَمَره فدن.»