25آمین، آمین، شمره گم، زمانی فَرسه، بلکی الأنه کی مُردهیأن، خدا پسره صدایه ایشنَویدی و هر کی گوش بده، زندَه به.
26چونکی هوطو کی پئر در خودش حیات دأره، خو پسرم عطا بوکوده کی در خودش حیات بدأره.
27و اونه اَ قدرته ببخشه کی داوری بوکونه، چونکی انسانه پسره.
28از اَ حرفأن تعجب نوکونید، چونکی زمانی فَرسه کی همهیه اوشأنی کی در قبریدی، اونه صدایه ایشنَویدی و بیرون اَییدی.
29اوشأنی کی خوبی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال زندگی اَبدییه دأره. اوشأنی کی بدی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال مکافاتَه دأره.
30من از خودم هیچ کاری نتأنم بوکونم، بلکی از اونچی کی ایشنَوم، داوری کونم و می داورییم عادلأنهیه، چونکی به دونبال انجامه می خوأستهیأن نییم، بلکی خوأیم خوأستهیه اونییه کی مره اوسه کوده انجام بدَم.
31«اگر خودم مره شهادت بدَم، می شهادت اعتبار نأره.
32امّا کسی دیگری ایسه کی مره شهادت دهه و دأنم کی اونه شهادت در مورده من معتبره.
33البته شومأن کسأنییه یحیی ورجه اوسه کودیدی و اون بر حقیقت شهادت بده.
34نه بخاطره اَنکی من انسانه شهادته قبول بوکونم، بلکی اَ حرفأنه زنم تا نجات پیدا بوکونید.
35یحیی چراغی بو روشن و نورانی و شومأن خوأستیدی کی زمانی اونه نوره میأن خوش بیبید.
36امّا من شهادتی محکمتر از یحیی شهادت دأرم، چونکی پئر کارأنی مره بیسپرده تا به کمال برسأنم، یعنی اَ کارأنی کی کونم، مره شهادت دهه کی مره پئر اوسه کوده.