Луқа 22:12-31

¹²У силәрни башлап үстүнки қәвәттики рәтләнгән сәрәмҗанлаштурулған чоң бир еғиз өйни көрситиду. Мана шу йәрдә тәйярлиқ қилип туруңлар.

¹³Шуниң билән иккиси беривиди, һәммә ишлар униң ейтқинидәк болуп чиқти. Улар шу йәрдә өтүп кетиш һейтиниң тамиғини тәйярлашти.

¹⁴Әнди вақти-саити кәлгәндә, Әйса дәстиханда олтарди; он икки расул униң билән биллә олтиришти.

¹⁵Андин у уларға: — Мән азап чекиштин илгири, силәр билән өтүп кетиш һейтиниң бу тамиғиға һәмдәстиханда болушқа толиму интизар болуп кәлгән едим.

¹⁶Чүнки силәргә ейтайки, бу һейт зияпитиниң әһмийити Худаниң падишаһлиғида әмәлгә ашурулмиғичә, мән буниңдин қайта йемәймән, — деди.

¹⁷Андин у бир җамни қолиға елип, тәшәккүр ейтти вә мухлислириға: — Буни елип араңларда тәқсим қилип ичиңлар.

¹⁸Чүнки шуни ейтайки, мундин кейин Худаниң падишаһлиғи кәлмигичә, һәргиз үзүм шәрбитидин қәтъий ичмәймән, — деди.

¹⁹Андин у бир тал нанни қолиға елип, Худаға тәшәккүр ейтти вә уни уштуп, уларға үләштүрүп берип: — Бу мениң силәр үчүн пида болидиған тенимдур. Мени әсләп туруш үчүн буниңдин йәңлар, — деди.  

²⁰У шуниңдәк тамақтин кейинки җамни қолиға елип мундақ деди: — Бу җамдики шарап мениң силәр үчүн төкүлидиған қенимда болған йеңи әһдидур.

²¹Лекин мана, мени тутуп бәргүчиниң қоли мениң билән бир дәстихандидур.

²²Вә Инсаноғли дәрвәқә өзи тоғрисида бекитилгәндәк аләмдин кетиду; бирақ Инсаноғлиниң тутуп берилишигә васитичи болған адәмниң һалиға вай!

²³Андин мухлислар бир-биридин: — Аримизда зади ким мушундақ ишни қилиши мүмкин? — дәп муназиригә чүшүп кетишти.

²⁴Әнди уларниң арисида қайсимиз әң улуқ санилишимиз керәк дегән талаш-тартиш пәйда болди.

²⁵У уларға мундақ деди: — Әлләрдики падишаһлар қол астидики хәлиқ үстидин буйруқвазлиқ қилип идарә қилиду, уларниң үстидики һоқуқдарлири «хәлиқпәрвәр» дәп атилиду.   

²⁶Бирақ силәр шундақ болмаңлар; бәлки араңлардики әң мәртивилиги өзини әң кичигидәк һесаплисун вә йетәкчи болғанлар һәммәйләнгә хизмәткардәк болсун. 

²⁷Ким мәртивилик, дәстиханда олтарғанму яки дәстихандики күткүчиму? Дәстиханда олтарғини әмәсму? Бирақ мән болсам араңларда хизмитиңларда болғучи күткүчидәктурмән.

²⁸Силәр болсаңлар, бешимға синақлар кәлгәндә баштин-ахир мән билән биллә һәмраһ болғансиләр.

²⁹Вә худди Атам маңа падишаһлиқ һоқуқи бекиткәндәк, мән силәргиму шундақ бекитимән.

³⁰Шуниң билән силәр мениң падишаһлиғимда мән билән бир дәстиханда йәп-ичисиләр вә тәхтләрдә олтирип, Исраилниң он икки қәбилиси үстидин һөкүм чиқирисиләр.  

³¹Рәб йәнә Петрусқа: — «Әй Симон, Симон! Мана, Шәйтан һәммиңларни худди буғдай тасқиғандәк тасқап синашни тилигән.