22پس یهودیأن بوگفتیدی: «آیا تصمیم دأره کی خوره بوکوشه کی اَطو گه: ‹او جایی کی من شم، شومأن نتأنید بأیید›؟»
23عیسی اَشأنه بوگفته: «شومأن از بیزیریدی و من از بوجور. شومأن از اَ دنیایید ولی من از اَ دنیا نییم.
24شمره بوگفتم کی شیمی گناهأنه میأن میریدی. چون اگر ایمأن نأورید کی من ایسم کی ایسم، در شیمی گناهأن میریدی.»
25از اون وَورسهییدی: «تو کی ایسی؟» عیسی جواب بده: «هونی کی از اوّل شمره بوگفتم.
26خیلی چیزأن دربارهیه شومأن دأرم کی شمره بگم و شمره محکومه کونم، امّا اونی کی مره اوسه کوده، حقِ و من اونچییه کی از اون بیشنَوستم، به دنیا بازم گم.»
27اوشأن نفهمستیدی کی از پئر اوشأنهره گفتن دره.
28پس عیسی اوشأنه بوگفته: «اون وختی کی انسانه پسره بلنده کودیدی، فهمیدی کی من ایسم و از خودم کاری نوکونم، بلکی فقط اونچییه گم کی می پئر مره یاد بدَه.
29اون کی مره اوسه کوده، می اَمرهیه. اون مره تنها ننَه، چونکی من همیشه اون چیزییه کی اونه خوشحاله کونه، انجام دهم.»