6وختی عیسی بیده اون اویه خوفته، بفهمسته کی خیلی وخته به اَ حال دوچاره. از اون وَورسه: «آیا خوأیی کی تی سلامتی‌یه به دست بأوری؟»
7مردِ علیل بوگفته: «ای سرور، کسی‌یه نأرم کی وختی آب به حرکت اَیه، مره حوضه میأن تَوَدَه. تا اَیم خودمه به اویه فَرسأنم، کسه دیگری پیشتر از من آبه میأن دکفه.»
8عیسی اونه بوگفته: «ویریز، تی جایه جمعَ کون و راه بوشو.»
9او مرد در هو لحظه خو سلامتی‌یه به دست بأورده و خو جایه جمعَ کوده و شروع بوکوده به راه شوئون. او روز، شَبّات بو.
10پس حاکمأنه یهود او مردی‌یه کی شفا پیدا بوکوده بو، بوگفتیدی: «امروز روزِ شَبّاته و تو اجازه نأری کی تی جایه جمعَ کونی!»
11اون جواب بده: «اونی کی مره شفا بده مره بوگفته، ‹تی جایه جمعَ کون و راه بوشو.›»
12از اون وَورسه‌ییدی: «اونی کی تره بوگفته تی جایه جمعَ کون و راه بوشو، کی بو؟»
13امّا او مردی کی شفا پیدا بوکوده بو، نأنستی کی اون کی ایسه. چونکی عیسی جمعیته میأن ناپدیده بوسته بو.
14مدتی بعد، عیسی او مردَ معبده میأن پیدا بوکوده و اونه بوگفته: «الأن کی تی سلامتی‌یه پیدا بوکودی، دِ گناه نوکون تا از اونی کی بی بدتره نیبی.»
15او مرد بوشو و یهودیأنه بوگفته: «اونی کی مره شفا بده، عیسایه!»
16به اَ دلیل بو کی حاکمأنه یهود عیسایه آزار دَییدی، چونکی در روزِ شَبّات دست به اَجور کارأن زه‌یی.
17عیسی جواب بده: «می پئر هنوز کار کونه، منم کار کونم.»
18به اَ خاطر یهودیأن بیشتر از قبل خوأستیدی کی اونه بوکوشید، چونکی نه تنها روزِ شَبّاته ایشکنه‌یی، بلکی خدایه خو پئر دوخوأدی و خودشه خدا اَمره برابر دأنستی.
19عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم کی پسر از خودش هیچ کاری نتأنه انجام بده مگر او کارأیی کی پئر انجام دهه، پسر بیدینه. چونکی هرچی کی پئر کونه، پسرم کونه.
20پئر پسره دوست دأره و هر کاری کی کونه، اونه نیشأن دهه و کارأیی از اَن بزرگترم در آینده نیشأن دهه تا شومأن از تعجب مات بمأنید.
21هوطو کی پئر مُرده‌یأنه ویریزأنه و اوشأنه زندَه کونه، پسر هم هر کسی‌یه کی بخوأیه، زندَه کونه.
22پئر کسی‌یه داوری نوکونه، بلکی تمامه کاره داوری‌یه به پسر بیسپرده.
23تا همه پسره احترام بوکونید، هوطو کی پئره احترام نهیدی. کسی کی پسره احترام نوکونه، به پئری کی اونه اوسه کوده، احترام ننَه.
24آمین، آمین، شمره گم هر کی می کلامه گوش بده و به کسی کی مره اوسه کوده ایمأن بأوره، زندگی‌یه اَبدی دأره و محکومه نیبه، بلکی از مرگ به زندگی‌یه اَبدی انتقال پیدا کونه.
25آمین، آمین، شمره گم، زمانی فَرسه، بلکی الأنه کی مُرده‌یأن، خدا پسره صدایه ایشنَویدی و هر کی گوش بده، زندَه به.
26چونکی هوطو کی پئر در خودش حیات دأره، خو پسرم عطا بوکوده کی در خودش حیات بدأره.
27و اونه اَ قدرته ببخشه کی داوری بوکونه، چونکی انسانه پسره.
28از اَ حرفأن تعجب نوکونید، چونکی زمانی فَرسه کی همه‌یه اوشأنی کی در قبریدی، اونه صدایه ایشنَویدی و بیرون اَییدی.
29اوشأنی کی خوبی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال زندگی اَبدی‌یه دأره. اوشأنی کی بدی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال مکافاتَه دأره.
30من از خودم هیچ کاری نتأنم بوکونم، بلکی از اونچی کی ایشنَوم، داوری کونم و می داوری‌یم عادلأنه‌یه، چونکی به دونبال انجامه می خوأسته‌یأن نی‌یم، بلکی خوأیم خوأسته‌یه اونی‌یه کی مره اوسه کوده انجام بدَم.
31«اگر خودم مره شهادت بدَم، می شهادت اعتبار نأره.
32امّا کسی دیگری ایسه کی مره شهادت دهه و دأنم کی اونه شهادت در مورده من معتبره.
33البته شومأن کسأنی‌یه یحیی ورجه اوسه کودیدی و اون بر حقیقت شهادت بده.
34نه بخاطره اَنکی من انسانه شهادته قبول بوکونم، بلکی اَ حرفأنه زنم تا نجات پیدا بوکونید.
35یحیی چراغی بو روشن و نورانی و شومأن خوأستیدی کی زمانی اونه نوره میأن خوش بیبید.
36امّا من شهادتی محکمتر از یحیی شهادت دأرم، چونکی پئر کارأنی مره بیسپرده تا به کمال برسأنم، یعنی اَ کارأنی کی کونم، مره شهادت دهه کی مره پئر اوسه کوده.
37هو پئری کی مره اوسه کوده، خودش مره شهادت دهه. شومأن هرگز اونه صدایه نیشنَوستیدی و اونه رویه نیده‌ییدی.
38اونه کلامه شیمی دیله میأن نأریدی. چونکی به اونی کی اونه اوسه کوده ایمأن نأریدی.
39هَه کیتابه مقدّسه به دقّت خوأنیدی، چونکی فکر کونیدی توسطه اون زندگی‌یه اَبدی دأریدی، در حالی کی هَه کیتابأنه کی مره شهادت دهه.
40امّا نخوأییدی می ورجه بأیید تا زندگی‌یه اَبدی پیدا بوکونید.
41«جلاله از آدمیأن قبول نوکونم.
42امّا شمره شنأسم کی خدا محبته شیمی دیله دورون نأریدی.
43من به نامِ می پئر بَموم، امّا شومأن مره قبول نوکونیدی. امّا اگر کسی دیگری به نامِ خودش بأیه، شومأن اونه قبول کونیدی.
44چوطو تأنیدی ایمأن بأورید، در حالی کی همدیگره جلال دیهیدی. امّا به دونباله جلالی کی از خدایه یکتا ایسه، نی‌ییدی؟
45فکر نوکونید اون منم کی پئره ورجه شمره متهم کونم. شیمی متهم‌کوننده موسایه، هونی کی شومأن به اون امید دَوَستیدی.
46اگر موسایه قبول دأشتیدی، مرم قبول کودیدی، چونکی اون درباره‌یه من بینیویشته بو.
یوحنا 5
یوحنا 5:6-46