25ایدفعه بین یحیی شاگردأن و ایتأ یهودی، رسمه تطهیره وستی بحثی به وجود بَمو.
26پس یحیی ورجه بَموییدی و اونه بوگفتیدی: «اوستاد، اونی کی تی اَمره او طرفه رودِ اُردن ایسه بو و تو دربارهیه اون شهادت دَیی، الأن خودش تعمید دهه و همه اونه ورجه شیدی.»
27یحیی در جواب بوگفته: «هیچکی نتأنه چیزی به دست بأوره مگر اونکی از آسمان به اون عطا ببه.
28شومأن خودتأن شاهدید کی من بوگفتم کی من مسیح نییم، بلکی پیشاپیشه اون روانه بوبوستم.
29عروس دامادهشینه، امّا داماده رفق کی کنار ایسَه به اون گوش کونه، و از ایشنَوستنه داماده صدا، شادییه زیادی کونه. می شادییم اَطویی تکمیله بوسته.
30اون بأید جلال پیدا بوکونه و من بأید کوچیکه بم.
31«اون کی از آسمان اَیه، از همه بالاتره، امّا اونی کی از زمین ایسه، زمینییه و از چیزأنه زمینی حرف زنه. اونی کی از آسمان اَیه، از همه بالاتره.
32اون از اونچی کی بیده و بیشنَوسته شهادت دهه، امّا هیچکی اونه شهادته قبول نوکونه.
33کسی کی اونه شهادته قبول بوکونه، بر راستییه خدا مُهرِ تأیید بزه.