Самуил «2» 23:1-17

¹Төвәндикиләр Давутниң ахирқи сөзлиридур: — Йәссәниң оғли Давутниң бешарити, Жуқири мәртивигә көтирилгән, Яқупниң Худаси тәрәпидин мәсиһләнгән, Исраилниң сөйүмлүк күйчисиниң бешарәт сөзлири мана: —

²Пәрвәрдигарниң Роһи мән арқилиқ сөз қилди, Униң сөзлири тилимдидур.

³Исраилниң Худаси сөз қилди, Исраилниң Қорам Теши маңа шундақ деди: — Кимки адәмләрниң арисида адаләт билән сәлтәнәт қилса, Кимки Худадин қорқуш билән сәлтәнәт қилса,

⁴У қуяш чиққандики таң нуридәк, Булутсиз сәһәрдәк болиду, Ямғурдин кейин асман сүзүк болуши билән, Юмран майсилар тупрақтин чиқиду, мана у шундақ болиду.

⁵Бәрһәқ, мениң өйүм Тәңри алдида шундақ әмәсму? Чүнки У мән билән мәңгүлүк әһдә түзди, Бу әһдә һәммә ишларда мупәссәл һәм мустәһкәмдур; Чүнки мениң барлиқ ниҗатлиқ ишлиримни, Һәммә интизарлиғимни, У бәрқ урғузмамду?

⁶Лекин ипласларниң һәммиси тикәнләрдәк, Һеч ким қолида туталмиғачқа, чөриветилиду.

⁷Уларға қол узатқучи өзини төмүр қурал вә нәйзә сепи билән қуралландурмиса болмайду; Улар һаман турған йеридә отта көйдүрүветилиду!

⁸Давутниң палванлириниң исимлири төвәндикидәк хатириләнгәндур: — Тахкимонлуқ Йошәб-Башсәбәт сәрдарларниң беши еди. У бир қетимлиқ җәңдә нәйзә ойнитип, сәккиз йүз адәмни өлтүргән еди.

⁹Кейинкиси Ахохий Додониң оғли Әлиазар еди; Филистийләр жиғилип җәң қилмақчи болди; шу вақитта Давут вә униңға һәмраһ болуп чиққан үч палван уларни җәңгә чақирди; Әлиазар шу үчтин бири еди. Лекин Исраиллар чекинди;

¹⁰у қозғилип, таки белиги телип, қоли қиличқа чаплишип қалғичә Филистийләрни қирди. У күни Пәрвәрдигар Исраилларни чоң нусрәткә ериштүрди. Хәлиқ униң қешиға қайтқанда пәқәт олҗа жиғиш ишила қалған еди.

¹¹Вә униңдин кейинкиси Һарарлиқ Агийниң оғли Шаммаһ еди. Бир күни Филистийләр қошун болуп жиғилған еди; йеқин әтрапта қоюқ өскән бир қизил машлиқ бар еди. Кишиләр Филистиләрниң алдидин қачқан еди,

¹²Шаммаһ болса қизил машлиқ оттурисида мәзмут туруп, уни қоғдап Филистийләрни қирди; шуниң билән Пәрвәрдигар Исраилларға ғайәт зор нусрәт ата қилди.

¹³Орма вақтида оттуз йолбашчи ичидин йәнә үчи Адулламниң ғариға чүшүп, Давутниң йениға кәлди. Филистийләрниң қошуни Рәфайим вадисиға баргаһ қурған еди;

¹⁴у чағда Давут қорғанда еди, Филистийләрниң қаравулгаһи болса Бәйт-Ләһәмдә еди.

¹⁵Давут уссап: Аһ, бириси маңа Бәйт-Ләһәмниң дәрвазисиниң йенидики қудуқтин су әкилип бәргән болса яхши болатти! — девиди,

¹⁶бу үч палван Филистийләрниң ләшкәргаһидин бөсүп өтүп, Бәйт-Ләһәмниң дәрвазисиниң йенидики қудуқтин су тартти вә Давутқа елип кәлди; лекин у униңдин ичкили унимиди, бәлки суни Пәрвәрдигарға атап төкүп:

¹⁷— И Пәрвәрдигар, бундақ иш мәндин нери болсун! Бу үч адәмниң өз һаятиға тәвәккул қилип берип әкәлгән бу су уларниң қениға охшаш әмәсму! — деди. Шуниң үчүн у ичишкә унимиди. Бу үч палван қилған ишлар дәл шулар еди.