Spreuken 23:1-32

¹Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,

²En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;

³Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.

⁴Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;

⁵Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.

⁶Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;

⁷Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die “Eet en drink” tot u zegt, maar het niet meent.

⁸De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.

⁹Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.

¹⁰Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;

¹¹Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.

¹²Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.

¹³Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;

¹⁴Want als ge hem met een stok hebt geslagen, Hebt ge hem van de onderwereld gered.

¹⁵Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;

¹⁶Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.

¹⁷Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;

¹⁸Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.

¹⁹Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.

²⁰Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;

²¹Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.

²²Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.

²³Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.

²⁴Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:

²⁵Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.

²⁶Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;

²⁷Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.

²⁸Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.

²⁹Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?

³⁰Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.

³¹Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.

³²Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.