1Нагадваю вам, браты, Дабравесьце, якое я зьвеставаў вам, якое вы і прынялі, у якім і ўмацаваліся,
2якім і ратуецеся, калі настаўленьне памятаеце так, як я зьвеставаў вам, калі толькі ня марна ўверавалі.
3Бо я найперш перадаў вам, што і сам прыняў, гэта значыцца, што Хрыстос памёр за грахі нашыя, паводле Пісаньня,
4і што ён пахаваны быў і што ўваскрэс на трэйці дзень, паводле Пісаньня,
5і што зьявіўся Кіфу, потым дванаццаці;
6потым зьявіўся больш чым пяці сотням братоў у адзін час, зь якіх большая частка дагэтуль жывуць, а некаторыя і спачылі;
7потым зьявіўся Якаву, таксама ўсім апосталам;
8а пасьля ўсіх зьявіўся і мне, як нейкаму вылюдку.
9Бо я найменшы з апосталаў, і ня варты называцца апосталам, бо гнаў Царкву Божую.
10Але зь мілаты Божае я ёсьць тое, што ёсьць; і мілата Ягоная ўва мне ня была марная, але я болей за іх усіх папрацаваў; ня я, зрэшты, а мілата Божая, якая са мною.
11І вось, ці то я, ці яны, мы так прапаведуем, і вы так уверавалі.
12Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых?
13Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
14а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша.
15Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць;
16бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
17а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых;
18таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі.
19І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей.
20Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых.
21Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых.
22Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць.
23Кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае.
24А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу;
25бо Яму належыць валадарыць, пакуль «пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае»,
26а як апошні вораг зьнішчыцца - сьмерць,
27бо «ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя»; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё.
28Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім.
29Інакш, што робяць тыя, якія прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Калі мёртвыя наогул не ўваскрасаюць, дык навошта і прымаюць хрышчэньне для мёртвых?
30Навошта ж і мы ўвесь час падупадаем небясьпецы?
31Я кожны дзень паміраю; прысягаю ў гэтым пахвалою вашаю, браты, якую я маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.
32Разважыўшы па-людзку, калі я змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? Будзем есьці і піць, бо заўтра памрэм.
33Не давайцеся ў зман; дрэнныя суполькі псуюць добрыя норавы.
34Працьверазецеся, як трэба, і не грашэце; бо на сорам вам кажу - некаторыя з вас ня ведаюць Бога.
35Але скажа хто-небудзь: як уваскрэснуць мёртвыя? і ў якім целе яны прыйдуць?
36Неразумны! тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ;
37і калі ты сееш, дык сееш ня цела будучае, а голае зерне, якое будзе, пшанічнае або іншае якое;
38але Бог дае яму цела як хоча, і кожнаму семені сваё цела.
39Ня ўсякая плоць, але інакшая плоць у людзей, інакшая плоць у жывёлін, інакшая ў рыб, інакшая ў птушак.
40Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя: але інакшая слава ў нябесных, інакшая ў зямных;
41інакшая слава ў сонца, інакшая слава ў месяца, інакшая ў зорак; і зорка ад зоркі розьніцца славаю.
42Так і пры ўваскрэсеньні мёртвых; сеецца ў тленьні, паўстае ў нятленьні;
43сеецца ў няславе, паўстае ў славе; сеецца ў немачы, паўстае ў сіле;
44сеецца цела душэўнае, паўстае цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, ёсьць цела і духоўнае.
45Так і напісана: «першы чалавек Адам стаўся душою жывою»; а апошні Адам ёсьць дух жыватворчы.
46Але ня духоўнае раней, а душэўнае, потым духоўнае.
47Першы чалавек - зь зямлі, і зямны; другі чалавек - Гасподзь - зь неба.
48Які зь зямлі, такія зямныя; і які нябесны, такія і нябесныя;
49і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага.
50Але тое скажу вам, браты, што плоць і кроў ня могуць успадкаваць Царства Божага, і тленьне ня спадкуе нятленьня.
51Я кажу вам тайну, ня ўсе мы памрэм, але ўсе пераменімся;
52раптам, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць нятленьнымі, а мы пераменімся;
53бо тленнае гэтае мае апрануцца ў нятленнае, і сьмяротнае гэтае - апрануцца ў несьмяротнасьць.
54Калі ж тленьне гэтае апранецца ў нятленнасьць і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады збудзецца слова напісанае: «паглынута сьмерць перамогаю.
55Сьмерць! дзе тваё джала? пекла! дзе твая перамога?».
56А джала сьмерці - грэх; а сіла грэху - закон.
57Дзякаваць Богу, Які даў нам перамогу Госпадам нашым Ісусам Хрыстом.
58Дык вось, браты любасныя, будзьце цьвёрдыя, непахісныя, заўсёды майце посьпех у справе Гасподняй, ведаючы, што праца вашая не змарнее перад Госпадам.
