ЛУКАША 23:18-33

¹⁸Але ўвесь люд закрычаў: сьмерць Яму! а адпусьці нам Вараву.

¹⁹Варава быў пасаджаны ў цямніцу за ўчыненую ў горадзе смуту і забойства.

²⁰Пілат зноў узвысіў голас, хочучы адпусьціць Ісуса.

²¹Але яны крычалі: укрыжуй, укрыжуй Яго!

²²Ён трэйці раз сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? я нічога вартага сьмерці не знайшоў у Ім; дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

²³Але яны і далей зь вялікім крыкам дамагаліся, каб Ён быў укрыжаваны; і перамог крык іхні і першасьвятароў.

²⁴І Пілат разважыў рабіць паводле іхняе просьбы,

²⁵і адпусьціў ім пасаджанага за смуту і забойства ў цямніцу, якога яны прасілі; а Ісуса аддаў на іхную волю.

²⁶І калі павялі Яго, дык, захапіўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

²⁷І ішло за Ім вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па Ім.

²⁸А Ісус, зьвярнуўшыся да іх, сказаў: дочкі Ерусалімскія! ня плачце па Мне, а плачце па сабе і па дзецях вашых;

²⁹бо надыходзяць дні, калі скажуць: дабрашчасныя няплодныя, і ўлоньні, якія не радзілі, і грудзі, якія не кармілі!

³⁰Тады скажуць гарам: упадзеце на нас! і пагоркам: накрыйце нас!

³¹бо, калі з зазелянелым дрэвам гэта робяць, дык з сухім што будзе?

³²Вялі зь Ім на сьмерць і двух зладзеяў.

³³І калі прыйшлі на месца, называнае Лобным, там укрыжавалі Яго і зладзеяў, аднаго з правага, а другога зь левага боку.