ЛУКАША 18:14-43

¹⁴Кажу вам, што гэты пайшоў у дом свой апраўданы болей, чым той: бо кожны, хто ўзьвялічвае сам сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, узвысіцца.

¹⁵Прыносілі да Яго і дзяцей, каб Ён дакрануўся да іх; а вучні, бачачы тое, забаранялі ім.

¹⁶Але Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: пусьцеце дзяцей прыходзіць да Мяне і не забараняйце ім, бо такіх ёсьць Царства Божае;

¹⁷праўду кажу вам: хто ня прыме Царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.

¹⁸І спытаўся ў Яго нехта з начальнікаў: Настаўнік добры! што мне рабіць, каб успадкаваць жыцьцё вечнае?

¹⁹Ісус сказаў яму: што ты называеш Мяне добрым? Ніхто ня добры, як толькі адзін Бог.

²⁰Ведаеш запаведзі: ня чыні пералюбу; не забівай; ня крадзь; ня сьведчы ілжыва; шануй бацьку твайго і маці тваю.

²¹А той сказаў: усё гэта захаваў я зь юнацтва майго.

²²Пачуўшы гэта, Ісус сказаў яму: яшчэ аднаго не хапае табе: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і мець будзеш скарб на нябёсах, і прыходзь, і ідзі сьледам за Мною.

²³А ён, пачуўшы гэта, засмуціўся, бо быў вельмі багаты.

²⁴Ісус, бачачы, як ён засмуціўся, сказаў: як цяжка багатым маетнікам увайсьці ў Царства Божае!

²⁵бо лягчэй вярблюду прайсьці празь ігольныя вушкі, чым багатаму ўвайсьці ў Царства Божае!

²⁶Тыя, што чулі гэта, сказалі: хто ж можа ўратавацца?

²⁷Але Ён сказаў: немагчымае людзям магчымае Богу.

²⁸А Пётр сказаў: вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі сьледам за Табою.

²⁹Ён сказаў ім: праўду кажу вам: няма нікога, хто пакінуў бы дом, альбо бацькоў, альбо братоў, альбо сёстраў, альбо жонку, альбо дзяцей дзеля Царства Божага,

³⁰і не атрымаў бы намнога больш у гэты час, і ў век будучага жыцьця вечнага.

³¹І адклікаўшы дванаццаць вучняў Сваіх, сказаў ім: вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і зьдзейсьніцца ўсё напісанае праз прарокаў пра Сына Чалавечага:

³²бо выдадуць Яго язычнікам і паглумляцца зь Яго, і зьняважаць Яго, і аплююць Яго,

³³і будуць біць і заб'юць Яго; і на трэйці дзень уваскрэсьне.

³⁴Але яны нічога з гэтага не зразумелі; словы гэтыя былі ім неспасьцігальныя, і яны не разумелі сказанага.

³⁵А калі падыходзіў Ён да Ерыхона, адзін сьляпы сядзеў пры дарозе, просячы міласьціны;

³⁶і пачуўшы, што міма яго праходзяць людзі, спытаўся: што гэта такое?

³⁷Яму сказалі, што Ісус Назарэй ідзе.

³⁸Тады ён закрычаў: Ісусе, Сыне Давідаў! памілуй мяне.

³⁹Тыя, што ішлі наперадзе, прымушалі яго маўчаць; але ён яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаў! памілуй мяне.

⁴⁰Ісус, спыніўшыся, загадаў прывесьці яго да Сябе. І калі той падышоў да Яго, спытаўся ў яго:

⁴¹чаго ты хочаш ад Мяне? Ён сказаў: Госпадзе! каб мне бачыць.

⁴²Ісус сказаў яму: Бач! вера твая ўратавала цябе.

⁴³І ён адразу пачаў бачыць і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь люд, бачачы гэта, узьнёс хвалу Богу.