5Қолиға ғәзивимниң тоқмиқи тутқузулған, Өзүмниң дәрғәзивимниң тайиғи болған Асурийәликкә вай!
6Мән уни худасиз бир «ят әл»гә, Дәрғәзивим қаритилған хәлқимгә зәрбә беришкә әвәтимән; Униңға олҗа тутувелишқа, Ғәниймәтни булашқа, Хәлқимни кочилардики лай-патқақларни дәссигәндәк дәссәшкә буйруймән.
7Бирақ Асурийәликниң көздә тутқини мошу әмәс, У шундақ һеч ойлиған әмәс. Униң ойлиғини вәйран қилиш, Көп дөләтләрни йоқитиштин ибарәттур.
8У: — «Мениң сәрдарлиримниңму һәммиси падишаһларға баравәр әмәсму?