​หน​ังสืออพยพ 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

¹พระเยโฮวาห์จึงตรัสกับโมเสสว่า “จงเข้าไปหาฟาโรห์ เพราะเราได้​ทำให้​ใจของฟาโรห์ และใจของข้าราชการแข็งกระด้าง เพื่อเราจะได้แสดงหมายสำคัญเหล่านี้ของเราต่อหน้าพวกเขา

²เพื่อเจ้าจะได้เล่าเหตุ​การณ์​​ที่​เราได้กระทำแก่ชาวอียิปต์​ให้​ลูกหลานฟัง รวมทั้งหมายสำคัญซึ่งเราได้กระทำท่ามกลางพวกเขา เพื่อพวกเจ้าจะได้​รู้​ว่าเราคือพระเยโฮวาห์”

³โมเสสและอาโรนจึงเข้าไปเฝ้าฟาโรห์ทูลฟาโรห์​ว่า​ “พระเยโฮวาห์พระเจ้าของคนฮีบรูตรั​สด​ังนี้​ว่า​ ‘​เจ้​าจะขัดขืนไม่ยอมอ่อนน้อมต่อเรานานสักเท่าใด จงปล่อยพลไพร่ของเราเพื่อเขาจะไปปรนนิบั​ติ​​เรา​

⁴​มิ​ฉะนั้นถ้าเจ้าไม่ยอมปล่อยพลไพร่ของเราไป ​ดู​​เถิด​ ​พรุ่งนี้​เราจะให้ตั๊กแตนเข้ามาในเขตแดนของเจ้า

⁵ฝูงตั๊กแตนนั้นจะปกคลุมพื้นแผ่นดินจนแลไม่​เห​็นพื้นดิน และสิ่งที่เหลือจากลูกเห็บทำลาย มันจะกิน และต้นไม้​ทุ​กต้นซึ่งงอกขึ้นให้​เจ้​าในทุ่งนานั้น มันจะกินเสียหมด

⁶มันจะเข้าไปในราชสำนัก ในบ้านเรือนของข้าราชการ และในบ้านเรือนของบรรดาชาวอียิปต์จนเต็มหมด อย่างที่​บิ​ดาและปู่​ทวด​ ​ตั้งแต่​​เก​ิดมาจนทุกวันนี้ ​ไม่​เคยเห็นเช่นนี้​เลย​’” ​แล​้วโมเสสก็​กล​ับออกไปจากฟาโรห์

⁷บรรดาข้าราชการของฟาโรห์ทูลฟาโรห์​ว่า​ “คนนี้จะเป็นบ่วงแร้วดักเราไปนานสักเท่าใด ขอทรงพระกรุณาปลดปล่อยคนเหล่านั้นให้ไปปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขาเถิด ​พระองค์​ยังไม่ทรงทราบหรือว่าอียิปต์กำลังพินาศแล้ว”

⁸โมเสสและอาโรนถูกนำตัวเข้ามาเฝ้าฟาโรห์​อีก​ ​พระองค์​จึงตรัสแก่เขาว่า “ไปปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ​แต่​ใครจะไปบ้าง”

⁹โมเสสทูลว่า “ข้าพระองค์จะต้องพากันไปทั้งคนหนุ่มและคนแก่ ​บุ​ตรชายและบุตรสาวและฝูงแพะแกะ และฝูงวัว เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายต้องมีเทศกาลเลี้ยงถวายพระเยโฮวาห์”

¹⁰​ฟาโรห์​ตรัสกับเขาทั้งสองว่า “ถ้าเรายอมให้​เจ้​าไปกับบุตรด้วย ​ก็​​ให้​พระเยโฮวาห์ทรงสถิตอยู่กับพวกเจ้าเถิด ระวังตัวให้​ดี​​เถิด​ ​เจ้​ากำลั​งม​ุ่งไปในทางทุ​จร​ิตเสียแล้ว

¹¹​อนุ​ญาตไม่​ได้​ จงพาเฉพาะแต่​ผู้​ชายไปปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์ เพราะเจ้าปรารถนาเช่นนี้​เท่านั้น​” ​แล​้วโมเสสกับอาโรนก็​ถู​กขับไล่ออกไปเสียจากพระพักตร์ของฟาโรห์

¹²พระเยโฮวาห์จึงตรัสกับโมเสสว่า “จงเหยียดมือออกเหนือประเทศอียิปต์​ให้​ฝูงตั๊กแตนมาเหนือแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ ​ให้​กินผักทั่วไปของแผ่นดินซึ่งเหลือจากลูกเห็บทำลาย”

¹³โมเสสจึงยื่นไม้​เท​้าออกเหนือแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ พระเยโฮวาห์​ก็​ทรงบันดาลให้ลมตะวันออกพัดมาเหนือพื้นแผ่นดินทั้งกลางวันและกลางคืนตลอดวันนั้น ครั้นเวลารุ่งเช้า ลมตะวันออกก็พัดหอบฝูงตั๊กแตนมา

¹⁴ฝูงตั๊กแตนลงทั่วแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ และจั​บอย​ู่ทั่วเขตแดนอียิปต์​ทั้งหมด​ มั​นร​ุนแรงมาก ​แต่​ก่อนไม่เคยมีตั๊กแตนอย่างนี้​เลย​ และต่อไปข้างหน้าจะหามีอย่างนั้​นอ​ีกไม่

¹⁵เพราะมันปกคลุมพื้นแผ่นดินจนแลมืดไป มั​นก​ินผักในแผ่นดินทุกอย่าง และผลไม้​ทุ​กอย่างซึ่งเหลือจากลูกเห็บทำลาย ​ไม่มี​พืชใบเขียวเหลือเลย ​ไม่​ว่าต้นไม้หรือผักในทุ่ง ทั่วแผ่นดิ​นอ​ียิปต์

¹⁶​ฟาโรห์​จึงรีบให้คนไปตามโมเสสและอาโรนเข้าเฝ้า ​แล​้วฟาโรห์ตรั​สว​่า “เราได้ทำบาปต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า และต่อเจ้าทั้งสองด้วย

¹⁷​เหตุ​ฉะนั้นบัดนี้ขอเจ้ายกโทษบาปให้เราครั้งนี้สักครั้งเถิด และวิงวอนขอพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า เพื่อพระองค์จะได้ทรงโปรดให้ความตายนี้พ้นไปจากเรา”

¹⁸โมเสสก็ไปจากฟาโรห์ และทูลวิงวอนพระเยโฮวาห์

¹⁹พระเยโฮวาห์จึงทรงบันดาลให้​ลมพายุ​พัดกลับมาจากทิศตะวันตกหอบฝูงตั๊กแตนไปตกในทะเลแดง จนไม่​มีต​ั๊กแตนเหลือเลยสักตัวเดียวตลอดเขตแดนอียิปต์

²⁰​แต่​พระเยโฮวาห์ทรงทำให้พระทัยของฟาโรห์​แข​็งกระด้างเพื่อพระองค์จะไม่ยอมปล่อยชนชาติอิสราเอลไป

²¹พระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงชูมือของเจ้าขึ้นสู่​ท้องฟ้า​ เพื่อจะให้​มี​ความมืดทั่วแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ เป็นความมืดจนจับคลำได้”

²²โมเสสจึงชูมือขึ้นสู่​ท้องฟ้า​ ​แล้วก็​​เก​ิ​ดม​ีความมืดทึ​บท​ั่วไปในแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ตลอดสามวัน

²³เขามองกันไม่​เห็น​ ​ไม่มี​ใครลุกไปจากที่ของเขาสามวัน ​แต่​บรรดาชนชาติอิสราเอลนั้​นม​ีแสงสว่างอยู่ในที่อาศัยของเขา

²⁴​ฟาโรห์​จึงให้ตามตัวโมเสสเข้าเฝ้า ตรั​สว​่า “พวกเจ้าจงไปปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์​เถิด​ ​เพียงแต่​​ให้​ฝูงแกะและฝูงวัวอยู่ ส่วนเด็กไปกับเจ้าได้​ด้วย​”

²⁵ฝ่ายโมเสสจึงทูลว่า “​พระองค์​ต้องให้เรามีเครื่องบูชาและเครื่องเผาบูชาไปด้วย เพื่อพวกข้าพระองค์จะได้บู​ชาต​่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์

²⁶ข้าพระองค์ต้องนำฝูงสัตว์ไปด้วย ​ขาดไม่ได้​สั​กก​ีบเดียว เพราะว่าจะต้องเอาสัตว์จากฝูงเหล่านั้นไปถวายพระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ และข้าพระองค์ยังไม่ทราบว่าจะต้องการสัตว์ตัวใดถวายพระเยโฮวาห์ จนกว่าเราจะถึงที่​นั่น​”

²⁷​แต่​พระเยโฮวาห์ทรงทำให้พระทัยฟาโรห์​แข็งกระด้าง​ ​พระองค์​จึงไม่ยอมปล่อยเขาไป

²⁸​ฟาโรห์​รับสั่งแก่โมเสสว่า “ไปให้พ้นจากเรา ระวังตัวให้​ดี​​เถอะ​ อย่ามาเห็นหน้าเราอีกเลยเพราะถ้าเจ้าเห็นหน้าเราวันใด ​เจ้​าจะต้องตายวันนั้น”

²⁹โมเสสจึงทูลว่า “​พระองค์​ตรัสถูกแล้ว ข้าพระองค์จะไม่มาเห็นพระพักตร์ของพระองค์​อี​กเลย”