Spreuken 17:7-25

⁷Als oprechte taal een dwaas niet staat, Past een edelman zeker geen leugentaal.

⁸Het geschenk is een toversteen voor wie het geeft; Waarheen hij zich wendt, hij heeft succes.

⁹Wie een misdaad bemantelt, zoekt de vrede te bewaren; Wie de zaak weer ophaalt, brengt onenigheid tussen vrienden.

¹⁰Op een verstandig mens maakt één vermaning meer indruk, Dan honderd slagen op een dwaas.

¹¹Een boze zoekt enkel verzet; Daarom stuurt men een wreden bode op hem af.

¹²Beter een berin te ontmoeten, van haar jongen beroofd, Dan een dwaas in zijn dwaasheid.

¹³Als iemand goed met kwaad vergeldt, Zal van zijn huis het kwaad niet wijken.

¹⁴Als ruzie ontstaat, is het hek van de dam; Bind dus in, voor de twist losbarst.

¹⁵Wie een boosdoener vrijspreekt en een onschuldige veroordeelt, Zijn beiden een even grote gruwel voor Jahweh.

¹⁶Waartoe dient geld in de hand van een dwaas, Om wijsheid te kopen, als hij toch geen verstand heeft?

¹⁷Een vriend laat altijd zijn genegenheid blijken, In tijd van nood toont hij zich als een broeder.

¹⁸Hoe kortzichtig de mens, die handslag geeft, En zich borg stelt voor zijn naaste.

¹⁹Wie op ruzie gesteld is, is op zonde gesteld; Wie hooghartig spreekt, zoekt zijn eigen val.

²⁰Een vals karakter zal geen zegen ondervinden; Wie zijn woorden verdraait, zal in het ongeluk storten.

²¹Wie een domoor verwekt heeft, heeft zich hartzeer bezorgd; De vader van een zot kent geen vreugde.

²²Een blij hart doet het lichaam goed, Neerslachtigheid verdort het gebeente.

²³De boze neemt een geschenk uit de buidel aan, Om de wegen van het recht te verdraaien.

²⁴De verstandige houdt de wijsheid voor ogen, De ogen van een domoor dwalen af naar de uithoeken der aarde.

²⁵Een dom kind is een ergernis voor zijn vader, Een verdriet voor haar, die het baarde.