Sentencoj 8:2-13

²Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

³Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

⁴Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

⁵Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

⁶Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

⁷Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

⁸Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

⁹Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

¹⁰Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

¹¹Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

¹²Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

¹³Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.