MEZMURLAR 144:2-14

²O'dur benim vefalı dostum, kalem, Kurtarıcım, kulem, Kalkanım, O'na sığınırım; O'dur halkları bana boyun eğdiren!

³Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?

⁴İnsan bir soluğu andırır, Günleri geçici bir gölge gibidir.

⁵Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, Dokun dağlara, tütsünler.

⁶Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, Savur oklarını, şaşkına çevir onları.

⁷Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; Çıkar derin sulardan, Al eloğlunun elinden.

⁸Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

⁹Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

¹⁰Sensin kralları zafere ulaştıran, Kulun Davut'u kötülük kılıcından kurtaran.

¹¹Kurtar beni, özgür kıl Eloğlunun elinden. Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

¹²O zaman gençliğinde Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.

¹³Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız.

¹⁴Semiz olacak sığırlarımız; Surlarımıza gedik açılmayacak, İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!