LUCAM 7:6-19

⁶Jesus autem ibat cum illis. Et cum jam non longe esset a domo, misit ad eum centurio amicos, dicens: Domine, noli vexari: non enim sum dignus ut sub tectum meum intres:

⁷propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus.

⁸Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic, Vade, et vadit: et alii, Veni, et venit: et servo meo, Fac hoc, et facit.

⁹Quo audito Jesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israël tantam fidem inveni.

¹⁰Et reversi, qui missi fuerant, domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum.

¹¹Et factum est: deinceps ibat in civitatem quæ vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli ejus et turba copiosa.

¹²Cum autem appropinquaret portæ civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suæ: et hæc vidua erat: et turba civitatis multa cum illa.

¹³Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere.

¹⁴Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem qui portabant, steterunt.) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge.

¹⁵Et resedit qui erat mortuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ.

¹⁶Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam.

¹⁷Et exiit hic sermo in universam Judæam de eo, et in omnem circa regionem.

¹⁸Et nuntiaverunt Joanni discipuli ejus de omnibus his.

¹⁹Et convocavit duos de discipulis suis Joannes, et misit ad Jesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium exspectamus?