ലൂകഃ 5:1-13

¹അനന്തരം യീശുരേകദാ ഗിനേഷരഥ്ദസ്യ തീര ഉത്തിഷ്ഠതി, തദാ ലോകാ ഈശ്വരീയകഥാം ശ്രോതും തദുപരി പ്രപതിതാഃ|

²തദാനീം സ ഹ്ദസ്യ തീരസമീപേ നൗദ്വയം ദദർശ കിഞ്ച മത്സ്യോപജീവിനോ നാവം വിഹായ ജാലം പ്രക്ഷാലയന്തി|

³തതസ്തയോർദ്വയോ ർമധ്യേ ശിമോനോ നാവമാരുഹ്യ തീരാത് കിഞ്ചിദ്ദൂരം യാതും തസ്മിൻ വിനയം കൃത്വാ നൗകായാമുപവിശ്യ ലോകാൻ പ്രോപദിഷ്ടവാൻ|

⁴പശ്ചാത് തം പ്രസ്താവം സമാപ്യ സ ശിമോനം വ്യാജഹാര, ഗഭീരം ജലം ഗത്വാ മത്സ്യാൻ ധർത്തും ജാലം നിക്ഷിപ|

⁵തതഃ ശിമോന ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ യദ്യപി വയം കൃത്സ്നാം യാമിനീം പരിശ്രമ്യ മത്സ്യൈകമപി ന പ്രാപ്താസ്തഥാപി ഭവതോ നിദേശതോ ജാലം ക്ഷിപാമഃ|

⁶അഥ ജാലേ ക്ഷിപ്തേ ബഹുമത്സ്യപതനാദ് ആനായഃ പ്രച്ഛിന്നഃ|

⁷തസ്മാദ് ഉപകർത്തുമ് അന്യനൗസ്ഥാൻ സങ്ഗിന ആയാതുമ് ഇങ്ഗിതേന സമാഹ്വയൻ തതസ്ത ആഗത്യ മത്സ്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രപൂരയാമാസു ര്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രമഗ്നമ്|

⁸തദാ ശിമോൻപിതരസ്തദ് വിലോക്യ യീശോശ്ചരണയോഃ പതിത്വാ, ഹേ പ്രഭോഹം പാപീ നരോ മമ നികടാദ് ഭവാൻ യാതു, ഇതി കഥിതവാൻ|

⁹യതോ ജാലേ പതിതാനാം മത്സ്യാനാം യൂഥാത് ശിമോൻ തത്സങ്ഗിനശ്ച ചമത്കൃതവന്തഃ; ശിമോനഃ സഹകാരിണൗ സിവദേഃ പുത്രൗ യാകൂബ് യോഹൻ ചേമൗ താദൃശൗ ബഭൂവതുഃ|

¹⁰തദാ യീശുഃ ശിമോനം ജഗാദ മാ ഭൈഷീരദ്യാരഭ്യ ത്വം മനുഷ്യധരോ ഭവിഷ്യസി|

¹¹അനന്തരം സർവ്വാസു നൗസു തീരമ് ആനീതാസു തേ സർവ്വാൻ പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിനോ ബഭൂവുഃ|

¹²തതഃ പരം യീശൗ കസ്മിംശ്ചിത് പുരേ തിഷ്ഠതി ജന ഏകഃ സർവ്വാങ്ഗകുഷ്ഠസ്തം വിലോക്യ തസ്യ സമീപേ ന്യുബ്ജഃ പതിത്വാ സവിനയം വക്തുമാരേഭേ, ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാനിച്ഛതി തർഹി മാം പരിഷ്കർത്തും ശക്നോതി|

¹³തദാനീം സ പാണിം പ്രസാര്യ്യ തദങ്ഗം സ്പൃശൻ ബഭാഷേ ത്വം പരിഷ്ക്രിയസ്വേതി മമേച്ഛാസ്തി തതസ്തത്ക്ഷണം സ കുഷ്ഠാത് മുക്തഃ|