2به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا!
3ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
4ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،
5نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟
6ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.
7ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
8موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.
9پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.
10کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.
11شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.
12پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟
13گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.
14ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما
15و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای!
16مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند!
17دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای.
18و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.
مزامیر 80
مزامیر 80:2-18